MPSC मधील लपलेले वास्तव.. भाग 3

Vastav Katta TeamApril 4, 2021

MPSC मधील लपलेले वास्तव.. भाग 3

भाग 2 LINK

MPSC मधील लपलेले वास्तव..भाग 2

हा सगळा प्रपंच पार पडत असताना पालकांनी कधी आपला मुलगा, मुलगी कसे राहतात? कसे जगतात? हे पाहिले आहे का? माझ्यासह कित्येक विद्यार्थ्यांनी ढेकूण हा प्राणी पहिल्यांदाच पाहिला असावा, त्याच्या सहवासात दहा बाय दहाच्या खोलीमध्ये चार- पाच जण राहून, एक डब्बा दोघात खाणारे देखील हजार विद्यार्थी फक्त एकट्या पुण्यासारख्या ठिकाणी राहतात. अधिकारी बनण्याचे स्वप्न, आई-वडिलांना दिलेला शब्द, समाज काय म्हणेल? या सर्व विचारांसह तो लढत असतो. परंतु तो कसा जगतो याचा कोणी विचार केला का? रविवारी मेस बंद असल्यामुळे कधी उपाशी, तर कधी बिस्किट, वडापाव, खाऊन जगणार्या या पाल्याची व्यथा पालकांना माहित आहे का? एका जागेवर खुर्चीत बसून रात्रंदिवस अभ्यास करणारे हे विध्यार्थी, मणक्याचे आजार, मूळव्याध, खानावलीतील जेवणामुळे पित्ताने त्रासलेले आहेत, डोक्यावरील केस ऐन तारुण्यात गेलेले आहेत. हे पालकांना माहीत आहे का? येथे पालक म्हणजे फक्त आईबाप नव्हे तर सरकारही आहे।…..

नक्की चूक कोणाची?

त्या विद्यार्थ्यांची ज्याला आपले आत्मपरीक्षण करता आले नाही, कुठे थांबायचे हे समजले नाही.

की त्या पालकांची ज्याने जबरदस्ती आपल्या पाल्याला अधिकारी बनण्यासाठी पाठवले त्याला वेळीच थांबवून वेगळा पर्याय दिला नाही..

खरे तर सर्वात मोठी चूक सरकारची कारण रिक्त जागा नियमित भरल्या असत्या,तर MPSC ने नियमित परीक्षा घेतल्या असत्या, केरळ लोकसेवा आयोगप्रमाणे एमपीएससीने वर्षभर आधीच पुढील वर्षांचे वेळापत्रक जाहीर केले तर, विद्यार्थ्यांना त्याप्रमाणे तयारी करता आली असती. नियोजनही करता आले असते. आणि या परीक्षांसाठी किती वर्ष द्यायचे हे ठरवता आले असते.

देशामध्ये खूप परीक्षा होतात. महाराष्ट्राचा टक्का सध्या UPSC मध्ये वाढताना दिसत आहे. तरीही जी भीती UPSC विषयी आहे ती तरी अजून कोणी काढण्यात यशस्वी झालेले नाही. MPSC व्यतिरिक्त अजूनही कित्येक परीक्षा असतात जसे की बँकिंग, SSC-CGL, इत्यादी आणि अजून बऱ्याच परंतु आम्ही सत्कार फक्त MPSC वाल्यांचे पाहिलेले असतात, जेथे मान, सन्मान, आणि पैसा तेथेच आम्ही…..

आपला आत्मविश्वास एवढा जबरदस्त असतो की यालाच सुरुवातीला फक्त उपजिल्हाधिकारी किंवा Dy.SP व्हायचे असते. जसे दिवस पुढे ढकलत जातील तसे तहसीलदार, नायब तहसीलदार , Dy. CEO, तसेच इतर क्लास 2 पदांवरही समाधानी दिसतो, नाहीच जमले तर PSI, STI, ASO, शेवटी तलाठी तर आहेच, पण तेही सोपे नाही कारण तेथेही पैसाच बोलतो…

हे सर्व करत असताना आपण कधी “प्लॅन बी” चा विचार करतो का? नक्कीच नाही, कारण आपला आत्मविश्वास “मी अधिकारी बनणारच” . कोणीतरी सांगितलेले असते “तुला फक्त एकच जागा लागते” आणि त्या एकाच जागे ने आयुष्यातली दहा-बारा वर्ष कधी घालवले हे कळत सुद्धा नाही.

लवकर सावध होणे गरजेचे आहे. जे कोणी नवीन विद्यार्थी या क्षेत्रात येऊ इच्छितात त्यांनी काही अधिकाऱ्यांची भाषणे, सत्कार, मोठमोठ्या आकर्षक जाहिराती, व्याख्याने, भूलथापांना बळी न पडता स्वतःचे आत्मपरीक्षण करा. कालावधी ठरवा; दोन-तीन वर्ष स्वतःला पारखा; त्यातच आपली लायकी स्वतःला समजते; ती दुसऱ्याला समजुन काहीही उपयोग होत नसतो.

मी अधिकारी होणार यापेक्षा अधिकारी नाही झालो तर पुढे काय? हे आधी ठरवूनच आपण पाऊल उचलावे; आणि पटत नसेल तर परीक्षेच्या दुसऱ्या दिवशी पुण्यातील सदाशिव पेठ, नारायण पेठ, नवी पेठ या ठिकाणी दोन दिवस फिरून विद्यार्थ्यांना एकच प्रश्न विचारा; किती वर्षापासून अभ्यास करतोस? आणि पुढे काय? या सर्वाला काही म्हणजे 0.001% विद्यार्थी अपवाद आहेत परंतु बाकीच्यांचे काय? ज्यांना यश मिळाले नाही ते नक्कीच अपयशी नसतात याच्याकडे सर्व जगाचे ज्ञान असते परंतु योग्य वेळी त्याचा योग्य ठिकाणी वापर होणे गरजेचे आहे. अजूनही वेळ गेलेली नाही पालकांनी आणि विद्यार्थ्यांनी याचा व्यवस्थित विचार करावा कारण सरकारने सर्व रिक्त जागा एकदाच भरल्या तरी दोन टक्के विद्यार्थी देखील अधिकारी बनू शकत नाहीत।।।।।

शेवटी आपण सुज्ञ आहात..

(अधिकाऱ्यांची भाषणे ऐकू नका असे मी नक्कीच म्हणणार नाही फक्त स्वतःला ओळखा आणि अंमलबजावणी करा एवढेच…)

या लेखमालिकेतून कोणालाही Demotivated करण्याचा किंवा कमी लेखण्याचा मुळीच उद्देश नाही… खरे वास्तव मांडण्याचा प्रामाणिक प्रयत्न येथे केला आहे..

कटू आहे पण वास्तव आहे..

किरण वसंतराव निंभोरे

MPSC स्टुडंट्स राईट्स

वास्तव कट्टा

8484086061

Vastav Katta TeamApril 4, 2021